من غروبی زردو خستم که زتو خالی دستم
عاشقم پاییزی از درد دل به امواج تو بستم
تو یه عمره تب عشقو در نگاه من میبینی
ولی  با سخره و ساحل باز به گفتگو میشینی
خورشد طلایی من تو دل همش میمیره
 تن سرد ابی تو منو از خودم میگیره
کاش رو خاکستر قلبم تو یه روزی پا بزاری
این تن سوخته از عشقو با خودش تنها نزاری
من میخوام قصه عشقو توی گوش تو بخونم
توی اعماق وجودتبرگ بشم پیشت بمونم
تو به زرفای زمینی من تو قلب اسمونم
ولی من فاصله هارو میشکنم از دل و جونم
دل تو ابی اما دل من رنگ خزونه
لحظه به تو رسیدن خط اخر جنونه.........

نوشته شده در جمعه 91/11/6ساعت 4:10 عصر توسط مسافرشب| نظر|